Choć od wydarzeń będących tematem tego artykułu upłynęło niewiele lat, to trudno ustalić niektóre fakty, choćby te podstawowe jak kiedy narodziła się myśl zorganizowania obchodów 700-lecia Wąsosza, kto o tym postanowił, kiedy powstał społeczny komitet obchodów. To, czego udało się dowiedzieć, dzięki pomocy Elżbiety Poprawskiej, Anny Babij i Michała Kałasza, przedstawiam w niniejszym tekście.

Pierwszy dokument, który mówi o rocznicy 700-lecia Wąsosza, pochodzi z 30 października 1985 r. Wówczas Rada Miejsko-Gminna Patriotycznego Frontu Odrodzenia Narodowego w Wąsoszu, w związku z przypadającą 22 listopada 1990 r. rocznicą nadania praw miejskich, zwróciła się do wojewody leszczyńskiego z prośbą o pomoc w realizacji wniosków takich jak: kompleksowe rozwiązanie zaopatrzenia Wąsosza w wodę, remont kapitalny dwóch stodół z przeznaczeniem na salę gimnastyczną, bibliotekę i salę widowiskową, budowa ośrodka zdrowia, kapitalny remont budynków zachodniej części pl. Wolności, rozbudowa szkoły w Wąsoszu lub odbudowa spalonego pałacu w Górce Wąsoskiej z przeznaczeniem na szkołę, budowa przedszkola przy ul. Rawickiej, kapitalny remont Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury, kapitalny remont strażnicy OSP w Wąsoszu, budowa budynku mieszkalnego dla mieszkańców budynków objętych kapitalnym remontem, remonty i budowa ulic (Kościelna, Parafialna, Krzywa, Korczaka, Zamkowa, Bolesława Chrobrego, Polna, 24 stycznia), remont kapitalny kanalizacji burzowej, budowa oczyszczalni ścieków, gazyfikacja Wąsosza, przyspieszenie opracowania planu przestrzennego zagospodarowania Wąsosza, odnowienie elewacji centrum miasta[1].

Z 18 kwietnia 1986 r. pochodzi lista członków Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza, którą zamieszczamy jako załącznik nr 1 do artykułu.

 

14 października 1988 r. na wspólnym posiedzeniu egzekutywy Komitetu Miejsko-Gminnego Komitetu PZPR i prezydium Rady Narodowej Miasta i Gminy wysłuchano projektu programu działania Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza i go zaaprobowano. W zebraniu wzięli udział m.in. naczelnik Tadeusz Tylicki, przewodniczący rady Józef Wdowiak i I sekretarz KM-G PZPR Stefan Mrówka.

Projekt programu przedstawił naczelnik Tadeusz Tylicki: zakończenie budowy sali gimnastycznej, przebudowa-adaptacja obory na salę widowiskową i bibliotekę, odbudowa pierzei zachodniej Placu Wolności, budowa ośrodka zdrowia, gazyfikacja Wąsosza, zakończenie remontu ulic Kościelnej, Parafialnej, Polnej, przebudowa ulic Korczaka
i Krzywej, wykonanie zbrojenia i nawierzchni ulic 24 Stycznia, Bolesława Chrobrego i Jana Franka, odnowienie elewacji budynków starówki, ogólne porządkowanie miasta.

Poinformował też o innych inwestycjach: zakończenie budowy magazynu zbożowego przez GS, budowa przedszkola przez PPGR Wąsosz i odbudowa budynku mieszkalno-hotelowego przy ul. Sienkiewicza przez PPGR Wąsosz. Dwa zadania realizowano w czynie społecznym: przebudowa boiska sportowego w Wąsoszu i przebudowa obory na salę widowiskową i bibliotekę. Wspomniał o propagandzie wizualnej bez wdawania się w szczegóły.

Naczelnik stwierdził, że budżet, jaki posiadamy, jest niewystarczający. W związku z tym zachodzi potrzeba pozyskiwania środków finansowych. Duże zaangażowanie w czynach społecznych jak i w pracach porządkowych winny wykazać zakłady pracy oraz mieszkańcy Wąsosza.

Uczestniczący w zebraniu Władysław Góroński sceptycznie podszedł do tego programu: Czasu jest niewiele i należy rozpatrzyć, czy te zadania są możliwe do realizacji w czynie społecznym przez nasze społeczeństwo. Uważam, że należy dokonać ewidencji prac, jakie można wykonać w czynie społecznym przy pomocy zakładów pracy oraz mieszkańców. Podkreślił, że należy jak najszybciej uruchomić konto obchodów 700-lecia Wąsosza. Interesowało go, kto wykona monografię Wąsosza?

W tej ostatniej kwestii naczelnik wyjaśnił, że Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego zapewni środki na wykonanie monografii, a jej realizację zleci kompetentnej osobie[2].

Na sesji Rady Narodowej Miasta i Gminy 26 kwietnia 1989 r. podjęto uchwałę, ustalając nazwę ulicy 700-lecia na nowobudowanym osiedlu domków jednorodzinnych biegnącej równolegle do ulicy Rawickiej[3], co niewątpliwie miało związek z przygotowaniami do obchodów tej rocznicy.

Podczas sesji 28 grudnia 1989 r. negatywnie oceniono dotychczasową działalność Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza. Radny Zb. Chomczyk Stwierdził, iż należałoby wycofać się z obchodów 700-lecia Wąsosza, ponieważ nic nie zrobiono w zakresie przygotowania do obchodów i wystąpił z wnioskiem o zmianę przewodniczącego tego Komitetu. Wniosek uzasadnił tym, że obecny przewodniczący nic nie zrobił[4]. W podobnym duchu wypowiadała się radna Krystyna Jachimowska. Stwierdziła, że na dziś nic nie zrobiono pod obchody 700-lecia Wąsosza. Powiedziała, iż w skład Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza winni wchodzić właściwi ludzie. Powiedziała również, że na następnej sesji należy poinformować Radę, co zrobiono za 250 mln zł, które otrzymano na 700-lecie Wąsosza[5].

Ostatecznie rada zobowiązała prezydium Komitetu do zweryfikowania składu osobowego i przygotowania na następną sesję projektu uchwały w tej sprawie[6]. 4 stycznia 1990 r. na posiedzeniu prezydium Rady Narodowej Miasta i Gminy w Wąsoszu zaproponowano na przewodniczącego Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Zbigniewa Chomczyka[7].

11 stycznia 1990 r. na wspólnym posiedzeniu prezydium Rady Narodowej Miasta i Gminy i prezydium Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza Stefan Mrówka – przewodniczący Komitetu miał złożyć sprawozdanie z dotychczasowej działalności. Był nieobecny i wymówił się telefonicznie tym, że ma ważne sprawy prywatne. Wcześniej, datowaną 25 grudnia 1989 r., złożył rezygnację ze sprawowanej funkcji[8].

Jego nieobecność spotkała się z krytyką dwojga członków prezydium Komitetu – Krystyny Jachimowskiej i Stefana Sztymy. Przyszli na spotkanie, żeby poznać dotychczasową działalność Komitetu, a przewodniczący nawet nie poprosił, żeby inny członek prezydium tę informację przedstawił[9].

Stefan Sztyma wręcz zarzucił dotychczasowemu przewodniczącemu S. Mrówce jak i całemu komitetowi bierność, nawet nie utworzono konta bankowego obchodów 700-lecia. Powiedział, iż Byli niektórzy, co chcieli coś zrobić i częściowo zrobili, ale to są pojedyncze osoby. Złożył rezygnację z członkostwa w Komitecie ze względu na stan zdrowia[10].

Kazimierz Nowak zaproponował, by dokonać weryfikacji członków Komitetu, bo czasu pozostało niewiele a pracy jest dużo. Uznał, że liczba członków powinna być mniejsza a chętni powinni być przyjmowani na nowo[11].

Wobec rezygnacji S. Mrówki na stanowisko przewodniczącego Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza wybrano Zbigniewa Chomczyka. W zweryfikowanym prezydium znaleźli się ponadto: Józef Wdowiak – pierwszy zastępca, naczelnik miasta i gminy[12], Bronisław Inglot, Tadeusz Maczan, Stanisław Stuczyk, Piotr Mielnik, Krystyna Jachimowska, Władysław Semenków, Stanisław Urbaniak, Władysław Góroński, Kazimierz Nowak, Marzena Bochen[13].

Kilka dni później 18 stycznia 1990 r. odbyło się zebranie Społecznego Komitetu Obchodu 700-lecia Wąsosza, na którym omówiono realizację programu obchodów i ustalono zadania na najbliższe dni. W tym posiedzeniu wziął udział Andrzej Rapior w zastępstwie Zbigniewa Lasaka, przewodniczącego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.

Z protokołu można jedynie dowiedzieć się, że były jakieś trudności z budową przedszkola na osiedlu PPGR oraz że na wiosnę Spółdzielnia Mieszkaniowa „Promyk” przy PPGR Wąsosz rozpocznie budowę dwóch bloków mieszkalnych w Wąsoszu. W załączniku nr 2 znajduje się „Informacja z realizacji zadań z okazji 700-lecia” (datowana 11 czerwca 1990 r.)

Więcej uwagi poświęcono zadaniom, które winno się zrealizować w najbliższym czasie. Zb. Chomczyk zwrócił się do dyrektora MGDK H. Leśniewskiego, aby wszystkie organizowane przez niego imprezy, uroczystości, spotkania itp. zostały podciągnięte pod obchody 700-lecia Wąsosza. Dyrektor H. Leśniewski zgodził się na to. Ponadto zobowiązał się „załatwić” kolorowe pocztówki.

K. Nowak Stwierdził, iż Gospodarka Komunalna i Mieszkaniowa winna doprowadzić wszystkie swe budynki do należytego stanu. Chciałby też włączyć rzemieślników do prac na rzecz Wąsosza i w tym celu zorganizuje 25 stycznia spotkanie. Stwierdził, że należy wystąpić z apelem do mieszkańców o włączenie się do prac związanych z obchodami. Prywatni właściciele budynków winni też je doprowadzić do należytego stanu.

Wśród ustaleń prezydium znalazły się również inne zadania. Władysławowi Górońskiemu – przewodniczącemu komisji ds. propagandy powierzono opracowanie monografii Wąsosza. Naczelnik miasta i gminy powinien poczynić starania o pozyskanie środków finansowych na obchody 700-lecia Wąsosza oraz postarać się o odnowienie tablicy pamiątkowej umieszczone na budynku Urzędu Miasta i Gminy, ponadto podejmie wszelkie działania w celu doprowadzenia do estetycznego wyglądu budynków mieszkalnych Wąsosza[14].

Podczas sesji Rady Narodowej Miasta i Gminy 28 lutego 1990 r. zatwierdzono skład komitetu i wybór przewodniczącego, którym został Zb. Chomczyk, a jego zastępcami Michał Kałasz i Józef Wdowiak[15].

Na 15 lutego 1990 r. podczas sesji Rady Narodowej Miasta i Gminy zaplanowano rozpoczęcie obchodów 700-lecia Wąsosza. W porządku obrad umieszczono następujące punkty: referat okolicznościowy, wystąpienie przewodniczącego Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza i część artystyczną[16]. Czy ta sesja zainaugurowała obchody jest niejasne. Z jednej strony Adam Zając – redaktor naczelny „Panoramy Leszczyńskiej” napisał w artykule „Władze województwa zapomniały”[17] o tym, że na sesję rady narodowej inaugurującej uroczystość 700-lecia nie przybył nikt z władz województwa, czyli taka sesja się odbyła. Z drugiej strony w kronice o uroczystościach w dniu 22 listopada 1990 napisano, że to inauguracja roku obchodów 700-lecia uzyskania praw miejskich Wąsosza[18].

Główne uroczystości zaplanowano na listopad. 22 listopada 1990 r. w godzinach przedpołudniowych odbyła się uroczysta akademia z udziałem władz gminy (przewod-niczący Rady Miejskiej – Zbigniew Lasak, burmistrz Michał Kałasz) i województwa (wicewojewoda leszczyński Jan Wojciechowski i dyrektor Wydziału Kultury Urzędu Wojewódzkiego w Lesznie Eugeniusz Śliwiński) oraz gości (Tadeusz Tutkalik – burmistrz Góry, Krzysztof Danielewicz – wójt Niechlowa, 16 osób które w czasie II wojny światowej jako dzieci więzione były w budynku Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Wąsoszu[19]). Głównym punktem akademii było wystąpienie Antoniego Bojakowskiego. Jej tematem była „Przeszłość i teraźniejszość miasta Wąsosza”. Część artystyczną przygotowała młodzież i artyści scen warszawskich.

Po południu o godz. 16.00 na cmentarzu poświęcono obelisk postawiony ku czci dzieci pomordowanych w czasie wojny i odprawiono mszę św.

O godz. 17.00 w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury wystąpił Mieczysław Hryniewicz, aktor i wychowanek szkoły podstawowej w Wąsoszu. Po nim zaprezentował się zespół „Żeńcy” z Nietążkowa[20].

Obchody zaplanowano na cały rok. 24 listopada obchodzono święto szkoły podstawowej w Wąsoszu. Uczestnicy wysłuchali historii szkoły opracowanej przez L. Kosarzewską i prelekcji Antoniego Bojakowskiego „Przeszłość historyczna miasta Wąsosza”. Następnie przedstawiono obrazki sceniczne „Skarby księżniczki Dobrawy” i „Jak Bolko Niemca zadziwił” opracowane przez Lillę Kozłowską. Na zakończenie wystąpili uczniowie szkoły muzycznej w Lesznie[21].

25 listopada chór „Gaudium” z Uniwersytetu Wrocławskiego koncertował w kościele św. Józefa, wykonując pieśni patriotyczne. 26 listopada w szkole podstawowej Zygmunt Kempa zaprezentował uczniom klas VII-VIII dokumenty dotyczące eksterminacji polskich dzieci w czasie II wojny światowej w budynku Państwowego Zakładu Wychowawczego[22].

W ramach obchodów zorganizowano 9 maja 1991 r. „Bieg 700-lecia”, w którym wzięło udział 350 dzieci z terenu miasta i gminy[23].

16 czerwca 1991 r. odbyło się Wojewódzkie Święto Pieśni i Muzyki z udziałem chórów i orkiestr dętych[24] połączone z otwarciem nowej sali gimnastycznej[25]. Wzięło w nim udział 611 wykonawców: chóry występowały w kościele parafialnym, orkiestry – na tarasie restauracji „Barycz”. Wieczorem bawiono się na zabawie w Ośrodku Sportu i Rekreacji. Dzień później koncertował w MGOK zespół jazzowy z Tiumenii[26].

22 czerwca wąsoskie przedszkole i MGOK zorganizowały na placu przed przedszkolem Święto Warzyw i Kwiatów. W części artystycznej wystąpiły przedszkolaki i uczniowie ze szkół podstawowych w Wąsoszu i Czeladzi Wielkiej oraz zespół z MGOK. Imprezie towarzyszyły – aukcja obrazów dzieci z przedszkola i Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego, wystawa malarska państwa Stróżyńskich i kiermasze. Na zakończenie odbyła się zabawa ludowa[27].

Wybito 100 medali pamiątkowych, które zaprojektował i wykonał Zbigniew Łukowiak z Rawicza[28]. Ukazał się numer „Informatora Kulturalnego i Turystycznego Województwa Leszczyńskiego” (nr 3 z 1991 r.) niemal w całości poświęcony Wąsoszowi. Z jubileuszem Wąsosza należy wiązać wydanie w 1992 r. książeczki „Wąsosz: miasto i gmina”.

Z tamtym okresem wiążą się również próby powołania do życia Towarzystwa Przyjaciół Wąsosza. 10 listopada 1985 r. zorganizowano zebranie, na którym odczytano projekt statutu przygotowanego przez Antoniego Bojakowskiego i powołano komisję statutową w składzie: Zdzisław Sowa, Antoni Bojakowski, Tadeusz Tylicki, Aleksander Prokop i Mieczysław Bodakiewicz. Miała ona skierować statut do Wydziału Społeczno-Administracyjnego Urzędu Wojewódzkiego w Lesznie i po jego zatwierdzeniu zwołać zebranie założycielskie[29]. 25 lutego 1991 r. Sąd Wojewódzki w Poznaniu zarejestrował Towarzystwo Przyjaciół Wąsosza[30]. Żadna z tych prób się nie powiodła i do dziś Wąsosz nie ma swojego lokalnego towarzystwa.

 

Mirosław Żłobiński

Pierwodruk: Kwartalnik Górowski 2012-2013 nr 41 s. XXXI-XXXIX, il.

 

Załącznik nr 1

Skład osobowy Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza
(z 18 kwietnia 1986 r.)

1. Przedsiębiorstwo Państwowe Gospodarstwo Rolne Wąsosz – Stanisław Urbaniak, Stanisław Piaseczny, Andrzej Lubik, Włodzimierz Gajewicz, Zbigniew Chomczyk, Szymon Kutzmann, Henryk Lewko
2. Zakład Sprzętu Grzejnego „Wrozamet” – Jan Kanarczuk, Marian Aleksandrów, Ireneusz Nowicki
3. Państwowy Ośrodek Maszynowy Wąsosz – Henryk Krawczyk, Mieczysław Rydlak
4. Spółdzielnia Kółek Rolniczych Wąsosz – Stanisław Nicpoń, Kazimierz Ślusarek, Wiktor Sobiech
5. Rejon Dróg Publicznych w Wąsoszu – Wiesław Żywicki
6. Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” – Kazimierz Leciejewski, Zygmunt Górak, Gerard Kukuła
7. Urząd Miasta i Gminy Wąsosz – Tadeusz Tylicki, Krystyna Ziemba, Krystyna Wołowska
8. Zakład Drzewny Wąsosz – Stanisław Jasiński
9. Bank Spółdzielczy Wąsosz – Stanisław Sperzyński
10. Oświata – Mieczysław Bodakiewicz, Tadeusz Popów, Krystyna Sobiech, Zofia Matuszewska
11. Ośrodek Zdrowia Wąsosz – Paweł Kałużny, Krystyna Lewicka
12. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację Wąsosz – Władyslaw Buczek, Stefan Pawliczak, Andrzej Prokopczyk
13. Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Wąsosz – Edward Chruszcz, Mirosław Lewicki
14. Gminny Związek Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych – Adam Hoc, Jerzy Kobylak
15. Związek Młodzieży Wiejskiej „Wici” – Zenon Cieliczko, Jolanta Świątek, Zygmunt Łacinik
16. Patriotyczny Ruch Oodrodzenia Narodowego – Stefan Sztyma, Leon Matuszewski, Stanisław Stuczyk
17. Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej – Maria Misiewicz, Halina Kołodyńska, Janusz Krawczyk
18. Koło Łowieckie „Dzik” – Bronisław Biernacki, Mirosław Adamski
19. Związek Zawodowy w Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” – Michalina Iwachów
20. Związek Nauczycielstwa Polskiego – Władysław Góroński
21. Związek Zawodowy Pracowników Rolnych – Edward Oleksiuk
22. Związek Zawodowy Pracowników Rolnych Spółdzielni Kółek Rolniczych – Marian Dziadkiewicz
23. Przewodniczący Komitetu Osiedlowego Wąsosz – Bronisław Inglot
24. Przewodniczący Rady Narodowej Miasta i Gminy Wąsosz – Zdzisław Sowa
25. Dyrektor Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury – Henryk Leśniewski
26. Miejsko-Gminny Komitet Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego – August Wasiluk, Kazimierz Nowak, Mieczysław Malcherek, Krystyna Jachimowska, Krystyna Jackowska
27. Komitet Miejsko-Gminny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej –
    Stefan Mrówka, Aleksander Prokop, Jan Nagłowski, Krzystzof Kulesza
28. Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Wąsosz – Zofia Kulicka
29. Polskie Koleje Państwowe Wąsosz – Alfred Kosarzewski
30. Urząd Pocztowy Wąsosz – Stanisław Rybak
31. Kruszgeo – Kazimierz Rybak
32. Zakład Mleczarski – Józef Wdowiak
33. Ochotnicza Straż Pożarna – Henryk Szymczak
34. Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego Wąsosz – Eugeniusz Kobylak
35. Posterunek Milicji Obywatelskiej – Władysław Semenków
36. Związek Harcerstwa Polskiego – Alina Czudak
37. Ludowe Zespoły Sportowe – Józef Stefaniak, Mieczysław Karaś
38. Radni Wojewódzkiej Rady Narodowej – Lech Jaruga, Jan Cieliczko

Członkowie honorowi

1. Stanisław Sroka – przewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lesznie
2. Jan Antoni Bojakowski
3. Bernard Wawrzyniak – wojewoda leszczyński
4. Adam Zając – redaktor naczelny „Panoramy Leszczyńskiej”

 

Załącznik nr 2

Informacja z realizacji zadań z okazji 700-lecia

 

Zadania realizowane w 1989 i 1990

1. Wymiana kanalizacji na ul. Kościelnej, Krzywej, Korczaka, Boczna, Polna,
   700-lecia, Jana Karola Franka – koszt 38 milionów złotych
2. Założenie sieci wodociągowej na nowym osiedlu 700-lecia i ul. Bocznej – koszt 24 miliony złotych
3. Elektryfikacja ul. J.K. Franka, 700-lecia – koszt 13 milionów złotych
4. Odnowienie elewacji 11 budynków przy ul. Świerczewskiego i Pl. Wolności – koszt 8 milionów złotych

Razem wydatki – 83 miliony złotych

 

Zadania do wykonania w 1990

1. Podłączenie transformatora ul. J.K. Franka – 30 mln zł
2. Podłączenie wody ul. 700-lecia – 20 mln zł
3. Należność za wykonaną dokumentację na gazyfikację (I etap) – 40 mln zł
4. Wykonanie dokumentacji na zaplecze techniczne obsługi odbiorców i konserwacji sieci gazowej – 80 mln zł
5. Wykonanie dokumentacji na lokalizację wysypiska nieczystości stałych i wylewiska nieczystości płynnych – 30 mln zł
6. Wykonanie elewacji 31 budynków – 136 mln zł

Razem: 336.000.000 zł

 

Powyższe zadania są finansowane z konta funduszu mieszkaniowego. Otrzymano funduszu mieszkaniowego 250 mln zł, wydatkowano dotychczas 91 mln zł, pozostaje na koncie 159 mln zł.

Koszty 336 mln zł – 159 mln zł = brak 177 mln zł

 

Do zadań wykonywanych w ramach obchodów 700-lecia Wąsosza należą również:

 

1. Odbudowa zachodniej pierzei przy Pl. Wolności

Wartość kosztorysowa tego zadania wynosi w stanie surowym 3.040 mln zł, wykonano prac na 72 mln zł. Pozostaje do wykonania stanu surowego zamkniętego 2.968 mln zł. Na powyższe prace WPBK otrzymało z Urzędu 250 mln zł. Brak środków na kwotę 2.718 mln zł.

2. Sala gimnastyczna w Wąsoszu

Od początku budowy sali gimnastycznej wykonano prace na wartość 236 mln zł.
Z powyższej sumy pozostaje do zapłacenia jako dług 56 mln zł dla WPBK w Lesznie. Do zakończenia budowy sali gimnastycznej przewiduje się sumę około 600 mln zł.
Na powyższe składa się:

– zakup i założenie parkietu,

– dokończenie instalacji elektrycznej,

– zakup i instalacja jeszcze jednego pieca c.o. do ciepłej wody,

– zakończenie prac malarskich i murarskich,

– zakup sprzętu sportowego,

– mała architektura wokół budynku.

 

3. Remont kapitalny stadionu w Wąsoszu

Od początku remontu stadionu wydatkowano ogółem 34 mln zł, nie licząc czynu społecznego zakładów pracy. Obecnie pozostają rachunki do zapłacenia na sumę 4,5 mln zł. Do zapłacenia pozostaje również wykonane ogrodzenie stadionu na kwotę 2,5 mln zł dla POM Wąsosz. Do zakończenia remontu stadionu przewiduje się jeszcze koszty na kwotę około 40 mln zł. Razem brak 47 mln zł.

 

4. Budowa przedszkola na Osiedlu PGR w Wąsoszu przy ul. Rawickiej

Wartość kosztorysowa wynosi 5.000 mln zł. Dotychczas wydatkowano 100 mln zł. Jest to otrzymana dotacja z Urzędu Wojewódzkiego w Lesznie. Inwestorem tej budowy jest dotychczas Kuratorium Oświaty i Wychowania.

 

5. W ramach obchodów 700-lecia przebudowano i zmodernizowano ul. Parafialną, Kościelną, Pl. Kościelny i ul. Korczaka oraz częściowo Pl. Wolności. W dalszej modernizacji znajdują się: ul. Krzywa, Narutowicza, Junaków, na które posiadamy 63 mln zł na ukończenie prac. Na ukończeniu jest budowa ul. Polnej. Koszt budowy wynosi 250 mln zł, z tego 190 mln zł będzie sfinansowane z funduszu gospodarki gruntami a pozostałe 60 mln zł z Wydziału Komunikacji w Lesznie. Na ul. J.K. Franka wykonana jest dokumentacja. Koszt budowy tej ulicy wynosi 200 mln zł. Praca nie będzie wykonana ze względu na brak środków w tym roku.

 

6. Dla obchodów 700-lecia opracowano również program kulturalny. Imprezy ujęte w tym programie odbywają się systematycznie w MGOK i w szkołach. Zamówiono znaczki, reklamówki, breloczki z nadrukiem 700-lecia Wąsosza. Szkoły wykonują proporczyki. Zaplanowano również propagandę wizualną. Na powyższe wydatki posiadamy w tej chwili 2.470.000 zł.

 

Wąsosz, dnia 1990-06-11

p.o. burmistrza

Danuta Dubińska

Sekretarz Urzędu

[1] Pismo Rady Miejsko-Gminnej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego w Wąsoszu z 30 października 1985 r.
(w posiadaniu Urzędu Miejskiego w Wąsoszu).

[2] APL: RNMiG Wąsosz 40 s. 19-22.

[3] APL: RNMiG Wąsosz 22 s. 61.

[4] APL: RNMiG Wąsosz 22 s. 156.

[5] APL: RNMiG Wąsosz 22 s. 157.

[6] APL: RNMiG Wąsosz 22 s. 157.

[7] APL: RNMIG Wąsosz 40 s. 218.

[8] Odręczne pismo z 29 grudnia 1989 r. podpisane przez Stefana Mrówkę (w posiadaniu Urzędu Miejskiego w Wąsoszu).

[9] APL: RNMiG Wąsosz 40 s. 222.

[10] APL: RNMiG Wąsosz 40 s. 222.

[11] APL: RNMiG Wąsosz 40 s. 222.

[12] Formalnie tę funkcję pełnił Tadeusz Tylicki, ponieważ ciężko chorował, Michał Kałasz był pełniącym obowiązki naczelnika. W protokole z posiedzenia w dniu 18 stycznia 1990 r. prezydium Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza jako zastępca przewodnicząca występował Michał Kałasz.

[13] APL: RNMiG Wąsosz 40 s. 223-224.

[14] „Protokół Nr 1/90 posiedzenia Prezydium Społecznego Komitetu Obchodów 700-lecia Wąsosza w dniu 18 stycznia 1990 roku” (w posiadaniu Urzędu Miejskiego w Wąsoszu).

[15] APL: RNMiG Wąsosz 22 s. 186-187.

[16] Zaproszenia (w posiadaniu Urzędu Miejskiego).

[17] „Panorama Leszczyńska” 1990, nr 9, s. 8, il.

[18] Kronika (w posiadaniu Urzędu Miejskiego w Wąsoszu).

[19] Od 31 sierpnia 1984 r. funkcjonuje jako Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, wcześniej jako Państwowy Zakład Wychowawczy. (D. Sroczyńska, K. Kordiak, Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Janusza Korczaka w Wąsoszu, „Górowskie Zeszyty Oświatowe” 2006, nr 26-28, s. 15). W kronice SP posługiwano się nazwą Państwowy Zakład Wychowawczy.

[20] Kronika Wąsosza (w posiadaniu Urzędu Miejskiego); Kronika SP w Wąsoszu.

[21] Kronika SP w Wąsoszu.

[22] Kronika SP w Wąsoszu.

[23] Co w kulturze …? „Wiadomości Wąsosza” 1991, nr 5, [s. 6].

[24] Kronika (w posiadaniu Urzędu Miejskiego); B. Głowinkowska, 700-lat Wąsosza, Informator Kulturalny i Turystyczny województwa Leszczyńskiego 1991, nr 3, s. 5.

[25] Informacja M. Kałasza (z lutego 2013).

[26] Co w kulturze …? „Wiadomości Wąsosza” 1991, nr 5, [s. 6].

[27] Święto warzyw i kwiatów. „Wiadomości Wąsosza” 1991, nr 3.

[28] Kronika (w posiadaniu Urzędu Miejskiego); Kronika SP w Wąsoszu.

[29] APL: UW 4386 s. 3 („Protokół z zebrania inaugurującego powstanie Towarzystwa Przyjaciół Wąsosza

w dniu 10.11.1985 r.”).

[30] „Wiadomości Wąsosza” 1991, nr 1, [s. 3]. Adam Polański w swoim opracowaniu Rys chronologiczny Ziemi Wąsoskiej (od zarania po dzień dzisiejszy) z 1998 r. podaje, że pierwszy numer „Wiadomości Wąsosza” wydano dla upamiętnienia 700-lecia nadania praw miejskich Wąsoszowi.